Дар муосирмудтарҳи ороишӣ, унсури холишуда, ҳамчун воситаи муҳими тарҳрезӣ ва шакли тарҳрезӣ, дорои функсияҳои амалӣ ва эстетикаи визуалӣ, инчунин хусусият, гуногунрангӣ ва ивазнашаванда мебошад.
Қисман холӣ кардан одатан ба гардан, китф, сандуқ ва дигар мавқеъҳои либос истифода мешавад, асосан барои равшан кардани як қисми муайяни либос ё барҷастаилибос. Қисман холӣ кардан намунаи анъанавиро вайрон мекунад, тарзи либоспӯширо навоварӣ мекунад ва дар равшан кардан, пурра кардан ва илова кардани ламси ниҳоӣ ба либоси умумӣ нақш мебозад.
Хусусиятҳои гулдӯзии кушод:
Гулдӯзии холӣ, тавре ки аз номаш бармеояд, дар рӯи матоъ коркарди баъзе коркардҳои ковокро дар бар мегирад. Мувофики накшу накшахои тар-тиб додашуда онро бо гулдузии холй дар матоъ ё бо гулдузии махаллй дар порчахои бурида ичро кардан мумкин аст.
Доираи татбиқшавандаи раванд ва чораҳои эҳтиётӣ:
Барои гулдӯзии холӣ маводҳои муқаррарии зичии хуб метавонанд истифода шаванд. Матоъҳои камёфт ва зичии нокифоя барои гулдӯзии холӣ мувофиқ нестанд, зеро онҳо ба дарзҳои фуҷур ва афтидани кунҷҳои гулдӯзӣ майл доранд.
(1) Дар пеш холӣ карда шудааст
Бо шахсияти қавӣ, буриши пеш кундии либоси умумиро бо силуэти минималистӣ шикаста, намуди услуби оддиро ғанӣ мегардонад. Якҷоя бохолишудатарроҳӣ, он услуби минималистии бадеиро пешниҳод мекунад, ки табъи шаҳвонӣ ва хеле фардӣ мебошад.
(2) Камар холӣ аст
Тарҳи нарм ва шаҳвонӣ, ки дар камар ҷойгир аст, на танҳо ба намуди зоҳирӣ тавассути камари борики фошшуда қабатҳо ва барҷастаҳо илова мекунад ва либосро сеченака мекунад.
Аз тарафи дигар, буриш дар камар ҳамчун камар хизмат мекунад, камарро баланд мекунад ва таносуби комилро эҷод мекунад. Пӯсти ночиз намоён ҷаззобияти мулоим ва ҷаззобро бештар таъкид мекунад.
(3) Паш холӣ аст
Тарҳи холишуда дар қафо шаҳвоният ва нозукро ба таври комил муттаҳид намуда, намуди умумии либосро бойтар мегардонад. Дар якҷоягӣ бо унсури тӯрӣ, пушт дар зери ороиши хатҳои холӣ, бо шаҳвонӣ, ки дуруст, шево, вале аз ҳад зиёд сахт нест, зеботар мегардад.
(4) Озодона бурида ва холӣ кунед
Темперамент ва зиндадилӣ, тарҳи номунтазами холӣ, тасодуфӣ ва бароҳат, бидуни ҳеҷ гуна маҳдудият. Силуэтҳои доимо тағйирёбандаи ковок ва тарҳҳои холишудаи тасодуфӣ ҷаззобияти беназире пешкаш мекунанд, ки ба либос характер ва қувваи бештар зам мекунанд ва барои муаррифии услубҳои гуногуни бадеӣ имкон медиҳанд.
(5) Тарҳрезии холӣ
Шахсият ва мӯд, хати тақсимкунӣ холӣ аст, ки он на танҳо зебоии мавқеи баданро дар баробари хатҳои бадани инсон ташаккул дода метавонад, балки шакли умумии бадани инсонро тағир дода, шакли нави дорои шахсияти қавӣ эҷод кунад.
Хатти тақсим омили асосии тарҳрезии муфассали либос мебошад. Тағйирёбии шакли он бевосита ба шакли умумии либос таъсир мерасонад ва барои худи либос аҳамияти бузург дорад, зеро он барои ба даст овардани шакли сеченакаи либос кӯмак мекунад.
Маводҳо ва услубҳои гуногун барои эҷоди шаклҳои беназири холӣ усулҳои гуногуни холишударо талаб мекунанд. Тарҳи холишуда метавонад эффекти қавитари се андоза эҷод кунад, ки фардияти либосро таъкид мекунад ва ба он зебоии сеченака медиҳад.
Унсурҳои қисман холишуда зебоии фазои холиро пурра нишон медиҳанд. Тавассути усулҳои гуногуни муаррифӣ, таъсири қабати либосро беҳтар кардан мумкин аст. Сохтори либосро ғанӣ гардонед, реҷаро вайрон кунед ва фардиятро пайгирӣ кунед, то ки либос на танҳо таъсири умумии визуалӣ дошта бошад, балки инчунин дорои маънои эҳсосотӣ бошад.
Вақти фиристодан: май-08-2025
